Skala Norton -skala ryzyka powstania odleżyn

Doreen Norton (1922 - 2007) była pielęgniarką specjalizującą się w geriatrii. To ona wprowadziła nowatorski sposób walki z odleżynami - poprzez zmianę pozycji pacjenta.

 

Opiekunom pracującym z osobami zagrożonymi odleżynami znana jest też Skala Norton (opracowana w 1975 r.). Jest to skala oceny ryzyka rozwoju odleżyn. Ryzyko takie istnieje u każdej osoby unieruchomionej w łóżku czy na wózku inwalidzkim, z zaburzoną świadomością, po długotrwałych (ponad 2 godziny) zabiegach. Dzięki Skali Norton można określić, którzy pacjenci są najbardziej narażeni na powstanie odleżyn i zastosować odpowiednią profilaktykę. Pierwszym etapem takiej profilaktyki jest właśnie ocena ryzyka 

W Skali Norton ocenia się od 1 do 4 stan fizyczny,

stan świadomości,

aktywność,

możliwość samodzielnej zmiany pozycji oraz

 czynności zwieraczy odbytu i cewki moczowej. Maksymalnie można uzyskać 20 punktów. 14 punktów stanowi wartość, która świadczy o zwiększonym ryzyku odleżyn, a poniżej tej cyfry - ryzyko rośnie.

Skala ryzyka powstania odleżyn - Skala Norton

Stan ogólny chorego - pkt.
Dobry - 4
Średni - 3
Ciężki - 2
Bardzo ciężki - 1

Stan psychiczny - pkt.
Zorientowany-świadomy - 4
Apatyczny - 3
Zmieszany-splątany - 2
Stupor-śpiączka - 1

Aktywność - pkt.
Chodzący - 4
Chodzący-wymagający opieki - 3
Siedzący; na wózku inwalidzkim - 2
Leżący - 1

Zdolność poruszania - pkt.
Pełna - 4
Ograniczona - 3
Bardzo ograniczona - 2
Całkowita niesprawność - 1

Czynność zwieraczy - pkt.
Zachowana, zwieracze sprawne - 4
Rzadko zaburzona; sporadyczne moczenie się - 3
Nietrzymanie moczu; częste moczenie się - 2
Nietrzymanie moczu i stolca - 1
    
Suma 20 punktów
Ryzyko powstania odleżyn stwierdza się przy sumie równej lub niższej od 14 punktów. Im więcej punktów, tym korzystniej dla chorego.