Pionizacja i stopniowe uruchamianie chorego

 

Pionizacja i stopniowe uruchamianie chorego jest ważne ze względu na zapewnienie prawidłowego funkcjonowania układu krążenia.

Polega ona na stopniowym przechodzeniu z pozycji poziomej do pionowej. Możliwe jest to na łóżku ortopedycznemu lub stole pionizacyjnym.

W wyniku braku samoistnego zmieniania pozycji ciała, dochodzi do zaniku zdolności samodzielnego wyrównywania ciśnienia i może prowadzić to do następujących objawów :

• zaburzenia świadomości,
• zaburzenia widzenia,
• zaburzenia słuchu ,
• omdleń.

Przeciwwskazaniem do dalszego pionizowania jest: blednięcie,
pocenie się pacjenta.

Domowy sposób na pionizację pacjenta to stopniowe usprawnianie go z pozycji leżącej tak, by mógł siedzieć na wózku i przemieszczać się.

• Początkowo unosimy głowę pacjenta ponad resztę tułowia i obserwujemy jego samopoczucie.
• Codziennie układamy go wyżej i na dłuższy czas.
• Następnym krokiem jest pozycja półsiedząca na poduszkach lub podniesienie wezgłowia łóżka. Zawsze pamiętamy, by pozycja była stabilna. Pionizacja musi być rozłożona w czasie tzn. jeśli dziś pacjent usiadł po raz pierwszy, to nie znaczy, że może być wsadzony do wózka.
• Kolejnym krokiem jest siedzenie w łóżku z wyprostowanymi nogami , tułów podpieramy poduszkami. Ręce również powinny być odpowiednio ułożone, by nie powodować niepotrzebnego napięcia mięśni. Jeżeli tętno chorego przyspiesza, a on sam blednie, bezwzględnie kładziemy go w pozycji płaskiej.
• Mierzymy pacjentowi ciśnienie zanim zaczniemy pionizować jego pozycję, potem gdy siedzi mierzymy po raz drugi i - jeżeli ciśnienie jest niższe od poprzedniego, co oznacza, że organizm sobie nie radzi - powinniśmy go położyć.
• Sama obserwacja chorego też wystarczy - gdy blednie, poci się kończymy pionizację, chory się zmęczył.
• Stopniowo wydłużamy czas siedzenia, by przyzwyczaić układ krążenia do zmian pozycji.
• Kolejnym etapem w pionizacji jest siedzenie z opuszczonymi nogami . Sadzamy chorego na krótko, za pomocą mechanizmu łóżka lub osób trzecich. Nie zostawiamy go w tej pozycji samego, gdyż może się nagle źle poczuć. Zabezpieczamy go przed upadkiem do przodu za pomocą poduszki. Po kilku próbach stopniowo wydłużamy czas pozostawania w danej pozycji.
• Jeżeli ta pozycja jest dobrze tolerowana, można przełożyć pacjenta na wózek. Pozostawiamy pacjenta w nowej pozycji od 5 min., stopniowo wydłużając czas.
• Potem, jeśli to możliwe, sadzamy chorego na wózek na czas posiłków i umożliwiamy mu uczestniczenie w życiu rodziny.
• Jeżeli pacjent czuje się dobrze, codzienne spacery byłyby wspaniałym uzupełnieniem rehabilitacji.

Pionizacja wykonywana przez chorego samodzielnie