Komunikacja z osobą niedowidzącą ,niewidomą

Większość osób widzących nie bardzo wie, jak się zachować w kontaktach z niewidomymi. Część osób widzących boi się popełnić niezręczność i czuje się bezradna. Stosunek osób pełnosprawnych do niewidomych ma na ogół silne zabarwienie emocjonalne.

    W kontaktach z osobami niewidomymi najlepiej trzymać się prostej zasady: zachowywać się tak jak w stosunku do każdej innej osoby spotkanej po raz pierwszy.

1. Jeżeli chcemy pomóc osobie niewidomej lub słabowidzącej, najpierw należy ją o to zapytać. Osoba taka dobrze wie, jakiego wsparcia potrzebuje i potrafi to określić, dlatego lepiej nie decydować o tym samemu.

2.Przy prowadzeniu osoby niewidomej nie powinno się trzymać jej pod rękę czy popychać przed sobą. Należy raczej pozwolić jej chwycić się za ramię - tuż powyżej łokcia. Ten sposób trzymania zapewnia osobie niewidomej kontrolę oraz poczucie bezpieczeństwa i swobody.

3.W kontakcie z osobą niewidomą należy zachowywać się zupełnie normalnie, nie ignorując jednak faktu niewidzenia bądź słabego widzenia rozmówcy.

4.Wchodząc do pomieszczenia, w którym znajduje się człowiek niewidomy należy samemu zacząć rozmowę od przedstawienia się i pozdrowienia.

5.Witając się uściskiem ręki, trzeba się odezwać, aby niewidomy spostrzegł, gdzie witający się znajduje oraz mógł ocenić odległość od wyciąganej ręki i jednocześnie dotknąć jego dłoń swoją.

6. Jeśli rozmówca zamierza się oddalić, powinien poinformować o tym osobę niewidomą. Odkrycie, że przez ostatnich kilka minut mówiło się w próżnię, jest wyjątkowo przykre.

7.W rozmowach nie ma potrzeby unikania słów "widzieć", "oglądać" itp. Należy stosować je w naturalny sposób. Niezręcznością jest poprawianie się po ich użyciu lub zastępowanie innymi określeniami. Osoby niewidome, przebywając wśród osób widzących, z łatwością przyswajają sobie pojęcia, których podstawą jest poznanie wzrokowe i dlatego podczas rozmowy mówią "oglądałem film" (w znaczeniu: słuchałem go) czy "widziałem ten model" (w znaczeniu: dotykałem).

8.Jeśli wchodzi się z osobą niewidomą do pomieszczenia, w którym są już ludzie, należy ją o tym poinformować, powiedzieć, kto jest i kto znajduje się najbliżej, jak również, kto wychodzi.

9.Wszędzie, gdzie przebywa się dłużej z osobą pozbawioną wzroku, tj. mieszkaniu, miejscu pracy, domu opieki społecznej, powinno się zawsze pamiętać o zagrożeniu, jakie mogą stanowić dla niej np. niezamknięte drzwi czy otwarte okna.

10.Każde przestawienie mebli czy innego sprzętu powinno odbywać się wspólnie - ze względu na bezpieczeństwo i orientację.

Zwykle niewidomi traktują meble jako punkty orientacyjne.

11. Każda rzecz powinna mieć swoje stałe miejsce, aby niewidomy mógł zawsze bez trudu ją odnaleźć.

 

        Jeżeli chcesz pomóc osobie niewidomej, zapytaj, czy życzy sobie twojej pomocy!

    Prośby dziecka z uszkodzeniem wzroku do personelu opiekuńczego:

* Powiedz mi, kim jesteś.
* Daj mi czas, bym mógł cię poznać.
* Zwracaj się do mnie po imieniu, kiedy do mnie mówisz.
* Powiedz coś do mnie, zanim mnie dotkniesz, zanim rozpoczniesz zabieg, bo ja ciebie nie widzę.
* Rozmawiaj ze mną dużo, żebym mogło słyszeć, gdzie jesteś.
* Wyjaśniaj mi, co się dzieje.
* Wyjaśniaj mi, co ze mną robisz.
* Mów do mnie obrazowo, prosto i jasno, tak bym cię zrozumiało.
* Przedstaw mi moich współmieszkańców/współpacjentów.
* Opisz mi pokój i łazienkę. Zrób ze mną obchód pomieszczeń i daj mi czas bym, mogło dotknąć i wypróbować najważniejsze przedmioty.
* Nie przestawiaj sprzętów w pokoju ani moich rzeczy, jeśli mi wcześniej o tym nie powiesz.
* Pomóż mi przy codziennych czynnościach (jedzenie, mycie).
* Źle widzę, pozwól więc, żebym miało moje zabawki zawsze blisko siebie.