Algorytm pobierania poziomu cukru -glukometr

 

Wykonywanie pomiarów – pomiar poziomu glukozy we krwi (glikemii)

za pomocą glukometru

Pomiar stężenia glukozy we krwi wykonuje się zazwyczaj na czczo, przed

posiłkiem i podaniem leków u chorych na cukrzycę. W diagnostyce

może być również wykonany po posiłku lub jako dobowy profil cukrowy,

np. w diagnostyce cukrzycy ciężarnych. Badanie poziomu glukozy we

krwi przeprowadza się również w zespole metabolicznym oraz w przypadku podejrzenia epizodów hipoglikemii i hiperglikemii.

W literaturze medycznej występują niewielkie różnice wartości prawidłowych pomiaru. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest fakt, że każde

laboratorium analityczne ma obowiązek ustalenia własnych norm ze

względu na obraną metodę pomiarową.

Wartości prawidłowe na czczo u osób dorosłych to około 60-99 mg/dL.

Stężenie od 99 mg/dL do 108 mg/dL uznaje się za wartości graniczne.

W przypadku osób zdrowych, około dwie godziny po posiłku, stężenie

glukozy nie powinno przekraczać 140 mg/dL.

Cukrzycę rozpoznaje się wówczas, gdy stężenie poziomu glukozy we krwi

przekroczy 126 mg/dL na czczo i pomiary zostały wykonane dwukrotnie

(przez dwa kolejne dni).

W warunkach szpitalnych lub laboratoryjnych najczęściej pobiera się krew

żylną do badań biochemicznych, w tym do oznaczenia poziomu glikemii.

Krew pobierana jest przez pielęgniarki z żył ramienia lub przedramienia.

W warunkach domowych, instytucjonalnych, np. w Domu Pomocy

Społecznej (DPS) i innych, pomiaru zazwyczaj dokonuje się za pomocą

glukometru.

U niemowląt i noworodków z reguły pobiera się krew z płatka ucha lub

bocznej części pięty

Cele zabiegu

Oznaczenie stężenia glukozy we krwi.

Przybory, materiały i środki

Do wykonania zabiegu są potrzebne:

• glukometr,

• paski testowe,

• nakłuwacz i lancet,

• pojemnik na zużyte lancety i paski,

• jałowe gaziki,

• miska nerkowata,

• środki ochrony indywidualnej

Zasady

W trakcie zabiegu należy pamiętać o:

• zapoznaniu się ze zleceniem (imię i nazwisko pacjenta/

podopiecznego, nr sali),

• zorientowaniu się, czy chory posiada własny (indywidualny) sprzęt

do pomiaru glikemii,

• zapoznaniu się z instrukcją obsługi glukometru (jeśli zachodzi taka

potrzeba),

• postępowaniu zgodnie z instrukcją obsługi (np. nowoczesne

glukometry nie wymagają kalibrowania),

• sprawdzeniu terminu ważności pasków i nieużywaniu wykorzystanego

paska ponownie,

• niestosowaniu środków dezynfekcyjnych na bazie alkoholu (mogą

zafałszować wynik pomiaru),

• uzyskaniu zgody chorego na wykonanie badania,

• stosowaniu zasady aseptyki,

• wybraniu odpowiedniego miejsce nakłucia.

Algorytm – kolejność wykonywania czynności

1. Wykonaj czynności przygotowawcze.

2. Zapoznaj się ze zleceniem i danymi pacjenta.

3. Poproś chorego, aby umył ręce ciepłą wodą i dokładnie je osuszył (w przypadku chorych unieruchomionych podaj miskę z wodą

i mydłem).

4. Nastaw nakłuwacz na odpowiednią długość.

5. Rozmasuj delikatnie palec pacjenta w kierunku opuszka.

6. Włóż pasek testowy do glukometru.

7. Przyłóż lancet do palca i wykonaj nakłucie w wybranym miejscu.

8. Poczekaj, aż pojawi się kropla krwi.

9. Przyłóż pasek testowy do palca w miejscu nakłucia, w taki sposób,

aby część kontrolna paska pokryła się krwią.

10. Przyłóż jałowy gazik do miejsca nakłucia

11. Odłóż lancet (jeśli używasz tylko nakłuwaczy, wyrzuć do pojemnika na odpady).

12. Odczytaj wynik pojawiający się na glukometrze.

13. Wykonaj czynności końcowe.

14. Udokumentuj wynik pomiaru w karcie chorego lub dzienniczku glikemii, poinformuj pielęgniarkę o wyniku.

Zadania opiekuna medycznego:

• wykonanie, odnotowanie i interpretacja wyniku pomiaru,

• udokumentowanie wyniku,

• monitorowanie stanu chorego,

• edukacja chorego w zakresie profilaktyki powikłań cukrzycy,

• edukacja chorego w zakresie zdrowego stylu życia

Uwagi dodatkowe

Przed zabiegiem pacjent powinien umyć ręce ciepłą wodą z mydłem, dokładnie spłukać i wytrzeć do sucha.

Punktem do wykonania nakłucia jest najczęściej opuszek palca. Ponieważ

jest to miejsce bardzo unerwione i tkliwe, należy zawsze wykonywać nakłucie w jego boczną część.

W sytuacji małego ukrwienia można ogrzać ręce chorego ciepłą wodą

i wykonać delikatny masaż palca w kierunku opuszka.

Przy wyborze odpowiedniej długości ostrza do nakłuwacza należy wziąć

pod uwagę wiek pacjenta i miejsca nakłucia.

Aby zminimalizować ból podczas nakłucia, należy ustawić ostrze pionowo

i wykonać nakłucie szybkim ruchem.

Nie należy wyciskać kropli krwi po nakłuciu, gdyż może to zaburzyć wynik pomiaru.

Należy często zmieniać miejsce wkłucia